RECENZJA: "Dary Anioła: Miasto Popiołów"

       013. autor: Cassandra Clare
               tytuł: "Miasto Popiołów”
               seria: Dary Anioła
               gatunek: paranormalny romans
               wydawnictwo: MAG
               rok wydania: 25 marca 2008r.
               ilość stron: 442

„Miasto Popiołów” to kontynuacja serii „Dary Anioła” oraz moja druga przygoda z Cassandrą Clare.

Po przeczytaniu pierwszej części dowiadujemy się, że Clary ma niezwykłe moce i jest Nocnym Łowcą. Poznaje uroczego Jace’a, ale pewne zwroty akcji stają im na drodze do wspólnego szczęścia. Matka dziewczyny przebywa cały czas w magicznej śpiączce, a nowo poznany przez Clary ojciec okazuje się okrutnym i pozbawionym skrupułów mężczyzną. Co będzie dalej?

Przyznam, że nie przepadam za czytaniem trylogii. Boję się, że następna książka nie dorówna poprzedniej. Czy i tak stało się  w przypadku „Darów Anioła”?

Zacznę od Jace’a. W prawdzie, niewiele się zmienił. Jego arogancja i kontrowersyjne poczucie humoru nadal pozostały niezmienione. Zmianie uległa jedynie pewność siebie, której mu ubyło. Na każdym kroku zostawał poddawany różnym ciężkim wyborom, a jak wiemy, nie zawsze wybieramy trafnie. Podobnie było w sytuacji Jace’a. Większość ludzi, na których mu zależało, odwróciło się od niego. Większość, ale nie wszyscy. 

„-Proszę – przerwał mu Jace, a Clary od razu wyczuła, ile wysiłku kosztowało go przełknięcie dumy i wymówienie tego jednego słowa.”

Przed wzięciem do rąk „Miasta Popiołów” już na zapas bałam się o Jace’a i Clary. Teraz wiem, że robiłam to nie na darmo. W książce pojawiało się tyle zawikłanych zdarzeń, że nie sposób było się o nich nie bać! Myślę, że w trzeciej części, czyli w „Mieście Szkła” ich sytuacja dobrze się zakończy.

„Miłość odbiera Ci możliwość wyboru.”

Było coś, co szczególnie ucieszyło mnie w drugiej części słynnej trylogii. Zwiększyła się ilość bohaterów. Pojawiły się nowe postaci, które odgrywały ważne role w końcowych zdarzeniach. Plusem jest to, że każda z nich jest charakterystyczna i można je odróżnić od siebie. Myślę, że po przeczytaniu „Miasta Popiołów” każdemu czytelnikowi zapadnie w pamięć pewna kobieta o ostrym profilu i szaro srebrnych włosach..

„-Skąd to masz?
Jace spojrzał w dół i zobaczył, że trucizna pająkowatego demona wyżarła dziurę w koszuli, tak że spora część jego lewego ramienia była teraz obnażona.
-Koszulę? Od Macy’ego. Z zimowej wyprzedaży.”

Konkurs na najbardziej denerwującego bohatera wygrywa.. Simon! Chłopak jest obecny w prawie wszystkich zdarzeniach dotyczących głównych bohaterów. Niezmiernie irytował mnie swoim zachowaniem. Podobnie, jak w pierwszej części, oboje z Jace’em rywalizowali ze sobą. Teraz, można by powiedzieć, ich relacje się polepszyły. Nie są zawistni wobec siebie, mogą się nawet poświęcić dla dobra drugiej osoby. Nie zmienia to faktu, że nadal w pewnych momentach traktowali siebie jak konkurentów. Nie muszę wspominać, że poniekąd działo się to przez Clary.

Ogólnie rzecz ujmując, druga część podobała mi się prawie tak bardzo jak pierwsza. Jedynym minusem, jaki muszę uwzględnić było zachowanie Simona i niekiedy Clary. Jace’a oczywiście nie skrytykuję, bo jestem w nim zakochana, co przyznałam w recenzji „Miasta Kości”.

„Dary Anioła: Miasto Popiołów” dostaje ode mnie 9/10 gwiazdek!

Jeśli chodzi o „Miasto Szkła”, to już zabieram się za czytanie!