Schmitta opowiadania - "Trucicielka"

 

#55

 autor: Eric – Emmanuel Schmitt
tytuł: „Trucicielka i inne opowiadania”
gatunek: zbiór opowiadań
wydawnictwo: Znak
data premiery: 28 marca 2011r.
ilość stron: 246

Eric – Emmanuel Schmitt jest mi znany z książek takich jak „Oskar i pani Róża”, „Zapasy z życiem”, „Odette i inne historie miłosne” oraz „Kiedy byłem dziełem sztuki”. Ta ostatnia przypadła mi najbardziej do gustu, chociaż inne dzieła także były wspaniałe. Nie ma to jak sięgnąć po coś od ulubionego autora!

Jak można wywnioskować z nazwy, poznamy kilka opowiadań. Będą nimi tytułowa Trucicielka, „Powrót”, „Koncert Pamięci anioła” i „Elizejska miłość”. Przybliżę Wam w skrócie tematykę tych czterech historii.

„Trucicielka”:

Marie Maurestier jest siedemdziesięcioletnią kobietą mieszkającą w miasteczku Saint – Sorlin. Można by rzec, że jest jego główną atrakcją. Media rozpisywały się o niej i robią to nadal. Stało się to przez aferę, jaka wynika z udziałem kobiety. Przypuszczano i oskarżano ją o zabicie swoich trzech mężów i kochanka. Kobieta nie przyznała się do winy i wraz ze swoim adwokatem wygrała proces sądowy. Mimo, że jest niewinna, to mieszkańcy traktują ją zupełnie przeciwnie. Dla nich nadal została jako „trucicielka”. Kiedy do parafii przybywa nowy proboszcz, Marie postanawia wyznać mu prawdę na spowiedzi. Czy naprawdę żałuje swoich grzechów i chce przyznać się do winy? A może jest to manipulacja?

„Powrót”:

Greg jest marynarzem pracującym na statku. Prawie w ogóle nie ma go w domu. Ma cztery córki i żonę, są od siebie bardzo oddaleni. Pewnego dnia na statek przybywa telegram, w którym ktoś napisał, że mężczyzna stracił jedną ze swoich córek. Zaczyna się zastanawiać, która z nich może nią być. Nie może pogodzić się z tym, jak mało czasu poświęcał swojej rodzinie.
Czy będzie już za późno na jakąkolwiek zmianę?

„Koncert Pamięci anioła”:

Na obozie sportowo – muzycznym spotyka się dwóch bardzo uzdolnionych chłopaków. Chris, utalentowany pianista zazdrości prawie wszystkiego Axelowi, wybitnemu skrzypkowi. Rywalizuje i konkuruje z nim kiedy oraz gdzie tylko się da. Chłopak jest ambitny, czasem aż zbyt ambitny… czy przez to może dojść do tragedii, która na zawsze odmieni ich losy? A może zamienią się charakterami i sposobem bycia?

„Elizejska miłość”:

Catherine i Henri są małżeństwem od wielu lat. zawsze byli przy sobie i wspierali się nawzajem. Jednak coś się zmieniło. Od kiedy mężczyzna został prezydentem, kobieta czuje, że ni poświęca jej wystarczającej ilości czasu. Wyznaje mu, że go nie kocha – Henri jest załamany. Czy znajdzie się coś, co może ich pogodzić i pomoże wrócić do dawnych czasów?

Każde z opowiadań porusza trochę inne problemy niż pozostałe, ale wszystkie są wzruszające. Mnie najbardziej spodobało się trzecie, bardzo mnie poruszyło. Daje sporo do myślenia w kontekście rywalizacji.  Przede wszystkim poruszony jest problem miłości, jak w wielu historiach Schmitta. Można to zauważyć w „Elizejskiej miłości”, „Powrocie” i co nieco w „Trucicielce”.  Bohaterowi są ciekawi, każdy inny. Zaczynając od zgorzkniałej, niemiłej Marie poprzez zapracowanego Grega, nieznającego zdrowej rywalizacji Chrisa, a kończąc na zbyt podejrzliwym prezydencie.  Na końcu książki znajdziecie dziennik autora, w którym pan Schmitt opisuje powstawanie książki, przemyślenia i okoliczności jakie się z tym wiązały.

Co więcej mogę powiedzieć o książce? Wydaje mi się, że już raczej nic. Recenzja krótka, ale za to przybliżyłam Wam dokładnie treści opowiadań. Nie chcę spolerować, dlatego tak niewiele napisałam przy swojej opinii. Książkę polecam miłośnikom literatury Schmitta, nie zawiedziecie się. Dodatkowym plusem jest dziennik autora, do którego zachęcam zajrzeć. Można się tam dowiedzieć sporo u samym Ericu – Emmanuelu Schmittcie. 

8/10